Hüzünlü Yazı - En Zor Yazı * 2012 Nba Finalleri

                                    Miami Heat   -   Oklahoma City Thunder :    4  -  1

     Bu tip şeylerde hiç bir zaman iyi olamadım. Son sözleri söylemek benim işim değil sanırım , oldukça zorlandım bu yazıya da başlamadan önce. Her şeyin sonu. Tek şampiyon. Bir tarafta hüzün. Bir tarafta " Hayatında ki en mutlu gün " olduğunu söyleyen Lebron James ve takımı...

       Şampiyon olduktan sonra ki konuşmasın da böyle dedi Lebron James. " Hayatımda ki en mutlu gün bugün. " Bunu zaten söylemesine gerek yoktu aslında. Boston Celtics serisinin 6. maçından beri şampiyonluğu  ne kadar çok istediğini gösteriyordu bizlere Lebron James. Bu arada yan tarafta ki fotoğraftan korkan bir tek siz değilsiniz merak etmeyin. Bende bu fotoğrafı koyarken korktum. Korkulmayacak gibi değil ki zaten...

Bu bakış bir oyuncuda ki konsantrasyonun hangi seviyelere gelebileceğinin göstergesi. Kendini adamışlığın fotoğrafı bu. Bir düşünsenize. Rakip takımdasınız ve rakip takımın en önemli oyuncusu size bu gözlerle bakıyor. Aman Allahım! 

Lebron James o maç 45 sayı - 15 rib. - 5 asist ( 19-26 FG ) ile en özel Playoff  maçlarından birini oynayarak , Boston a seriyi bitirme şansı vermedi ve takımı mutlu sona bu konsantrasyon ile taşıdı.

   

       Final serisi öncesinde ben dahil bir çok kişi Oklahoma City Thunder ı favori gösteriyordu. Aslında göstermemek içinde bir neden yoktu ortada. Birebir eşleşmeler de , kenardan gelecek ekstra katkılarda her şey de Oklahoma daha ağır basıyordu. Rasyonel olarak baktığımız da Oklahoma 'nın şampiyon olması gerekiyordu. Ama basketbol rasyonel bir şey olmadığını bu seri de bizlere bir kere daha en güzel şekilde gösterdi. Oklahoma City Thunder , finallerin ilk maçında müthiş taraftar desteğinin ve finallerin gerilimi ile maça tutuk başladı. Heyecanlı başladı desek yanlış olmaz sanırım. İlk maçı geriden gelerek kazandı kazanmasına Oklahoma City Thunder fakat 5 maç ile biten serinin her maçında Oklahoma maçlara kötü başladı. Bunun nedenleri arasında tabi ki genç bir takım olmaları var fakat en büyük nedenlerden birisi de Miami her maça  Oklahoma dan daha çok inanarak çıktı burası kesin. Serinin 2. maçında Oklahoma kendi evinde kaybetti serinin kaderi o maçta değişti belki de.   2. maçın ardından seri 3 maç olmak üzere Miami ye taşındı. Hemen şuna değinmek istiyorum , final serisinde ki maçların dağılımının neden genel playoff lar gibi değil  anlamış değilim. Yani finaller haricinde ilk 2 maç ev sahibi avantajını elinde bulunduran takımda , sonra 2 maç karşı tarafta ve 1-1-1 diye bitiyordu seriler. Nedense Nba yönetimi finaller için 2-3-2 sistemini getirmiş ki bence bu oldukça yanlış bir seri sistemi. Bunu bu seri de çok daha iyi gördük. Saha avantajını elinde bulunduran takım  kendi sahasında bir maç kaybettiği zaman , 3 maçlık bir deplasmana gidiyor ve Miami gibi ivmeyi , havayı yakaladığı zaman bambaşka bir yapıya dönüşen takımlar için bu çok büyük bir avantaj. 

    

       Seri Miami ye taşındığında Miami cephesi için her şey değişmişti adeta. Taraftarı ile birlikte şampiyonluğa inanmış bir takım sahada vardı tam olarak. Son maç ise bunun çıkabileceği en yüksek seviyeyi gösterdi bize Miami Heat.  Rol oyuncuları toplamda 13 üçlük attı. Tabi burada ki en büyük pay Mike Miller a ait. " Cam Adam " seri boyunca  yaşadığı sırt , bel ağrıları ile çok az süre alabildi. Oyunda olduğu süreler yüzünde ki acı ifadesi çok kötü olsa da 5. maçta yürüyecek hali yokmuş gibi gözüken Mike Miller , Oklahoma potasına tam 7 üçlük gönderdi. Yaşadığı sakatlıklar tam olarak geçmez ise bu sene basketbolu  bırakabileceği bile konuşulan bu adam , maçın hikayesi oldu adeta. Miami nin şampiyonluğun da ki  en önemli faktörlerden biri de , özellikle final serisinde  her maçta kenardan biri veya birilerinin çıkıp " maçın hikayesini " belirlemesi oldu.Miami  hakettiği bir şampiyonluğu , takımın bütün parçalarının katkıları ile kazandı.

    

      Oklahoma City Thunder cephesine geçersek , gelecek vadeden bu genç takım için çok çok önemli bir yıl geride kaldı. Büyük bir hüzün yaşamış olsalar da acı çekilmeden şampiyonluk yaşanmıyor gerçekten.( Bunu şöyle söylesek daha iyi olur. Lebron James şampiyon olmak için 9 yıl bekledi. ) Oklahoma  finallerde kazandığı tecrübe ve " bilenme " ile bu takımı koruyabildikleri süre boyunca her sene şampiyonluğun önemli adaylarından biri olacaklardır kesinlikle. Oklahoma seneye de bu seviyelerde oynayacaktır fakat şunu üzülerek söylesem de koç konusunda gerçekten çok çok büyük sıkıntıları var. Oklahoma taraftarı olmasam da dün Scott Brooks resmen çıldırtı beni. Seri boyunca yaptığı , özellikle yapmadığı tercihler ile takımı katletti adeta. Derek Fisher tamam önemli oyuncudur , çıkar bir üçlük atar oyunun akışını değiştirir fakat aldığı uzun süreler takımını çok çok olumsuz etkiledi gerçekten. Atletizmin çok çok ağır bastığı bu seri de Derek Fisher ın aldığı uzun süreler takımın savunmasını oldukça aşağı çekti. Aynı zamnda 4 kısa ile oynayan Miami ye aynı sistemle karşılık vermeye çalışarak da en büyük hatayı yaptı Scott Brooks.   Perkins konusunda saçma bir şekilde ki ısrarı , İbaka - Collison ikilsini ilginç bir şekilde hiç ama hiç denememesi ve daha bir sürü şey ile takımın kuyusunu kazdı desem çok da abartmış olmam herhalde. Scott  Brooks kendi doğrularından asla vazgeçmeyen katı kuralları olan , tabularını yıkamayan bir koç. Bazı durumlar için bu iyi bir özellik olsa da takım kötüye giderken siz takımın koçu olarak bir değişklik yapmıyor , yapamıyorsanız sorun büyük gerçekten. Seneye de takımın başında Scott Brooks olacaktır büyük ihtimalle fakat Oklahoma ' nın bu koç ile şampiyon olması çok zor gözüküyor maalesef. Olurlarsa da zaten Nba in en özel takımlarından birisi olacaklardır orası kesin. 

       Göz açıp kapayıncaya kadar geçen kısaltılmış sezon , her türlü aksiliğe rağmen yinede harika bir sezonu geride bıraktık. Bu yıl çocukluk hayalini gerçekleştiren , bütün sezon boyunca yaşadıkları sıkıntıya baskıya karşılık alınabilecek en güzel hediye ile sezonu bitiren Lebron ve arkadaşlarını tebrik ediyorum. Seneye normal bir sezonda daha az sakatlık ile ve daha güzel çekişmeli bir yıl olmasını umuyorum.  Hiç bir zaman yapamadığım şeyi yine yapamadım. Bu hüzünlü yazıyı , benim için en zor olan yazıyı yine bitiremedim , bitiremedim...